Głóg dwuszyjkowy

Autor:: teaclub plaza W: Dodatki Dnia: wtorek, maja 17, 2016 Komentarzy: 0 Wyświetleń:: 2381

W lecznictwie wykorzystuje się oprócz niego także drugi gatunek głóg jednoszyjkowy ? C. Monogyna. Jest to jedna z częściej wykorzystywanych i opisywanych roślin leczniczych, którą znali już Grecy, a szeroko opisywał go juz Dioskurydes.

Z całego bogactwa związków czynnych należy przede wszystkim wymienić zespół flawonoidów ? związków polifenylowych z najważniejszą ? witeksyną. Ponadto występuje inny ważny glikozyd jakim jest hyperozyd. To on jest podstawą oceny surowca wg Farmakopei Europejskiej, która wymaga zawartości flawonoidów nie mniejszej niż 1,5% w przeliczeniu na ten właśnie związek. Innym znanym i istotnym związkiem jest rutozyd powszechnie zwany utyną składnik wielu popularnych leków stosowanych np. w przeziębieniach. Zazwyczaj rutyna w tych lekach jest łączona z witaminą C.

 

Właściwości lecznicze

Chociaż kwiatostan głogu uważa się za klasyczny surowiec flawonoidowy, to późniejsze badania wykazały, że pokewne im związki jakimi sa procyjanidyny zwane też leukoantocyjanidynami należące też do polifenoli odgrywają główną rolę i mają największy wpływ na ukrwienie mięśnia sercowego. Do produkcji leków stosuje sie suszony kwiatostan i owoce głogu. W ostatnich latach wprowadzono także do lecznictwa prepaaty ze świeżych stabilizowanych kwiatów i liści. Surowce te oraz ich przetwory stanowią łagodne cadiacum i nadają się do długotrwałego stosowaniaze wzgledu na małą toksyczność. Działaja lekk inotropowo dodatnio ? zwiększając siłę skurczu seca, a takze zmniejszają ich częstotliwość oraz rozszerzają naczynia wieńcowe zwiększając pzepływ krwi.

W Europie istnieje co najmniej sto leków produkowanych z głogu. Do najbadziej pożądanych należą preparaty stosowane w leczeniu tzw. serca starczego, które wymaga dużego ukrwienia. Ponadto związki czynne głogu wywieraja kozystny wpływ na ukrwienie mózgu. Często ? zwłaszcza u osób starszych ? przetwory z głogu są komponowane z preparatami nasercowymi z konwalii i miłka oraz z kozłka lekarskiego. Ze względu na przytoczone właściwości preparaty z głogu są stosowane ? także w połączeniu z miłorzębem ? przez polskich himalaistów zarówno przes, jak i w czasie trwania wypraw wysokogórskich. Poprawia to znacznie kondycję poprzez lepszą prace serca oraz dotlenienie mózgu, co nie jest bez znaczenia podczas działań na duzych wysokościach, gdzie zapotrzeowanie na tlen i składniki odżywcze w krwi jest zdecydowanie większe.

 

Negatywny symbol

Chociaż głóg jest jedną z najbardziej użytecznych człowiekowi roślin to paradoksalnie w legendach stanowi symbol negatywny. Ciernisty krzew kojarzy się z męką, cierpieniem, bólem i uchodzi za symbol zła. Może dlatego, że jak niektórzy autorzy uważają, z jego gałązek zrobiona była cierniowa korona Chrystusa. Głóg jako oslina o działaniu leczniczym stosowana jest już od czasów antycznych. Pierwsze wzmianki o głogu zapisał Teofast, który wspomniał o stosowaniu głogu na bóle zębów i w podagrze.

 

Medycyna ludowa poleca...

Początkowo surowiec polecany był równiez w komicy nerkowej oraz w chorobach płuc. Jednak bliższe aktualnemu wskazania dla głogu pojawiły się dopiero w XVII w. Pod koniec XIX w. spektrum stosowania stało się zbliżone do dzisiejszego, a mianowicie był lekiem nasecowym i sedatywnym. W medycynie ludowej zalecano kąpiele chorowitych dzieci w wywarze ze świeżych, kwitnących gałązek głogu. Przetwory z głogu stosowano tez w stanach przemęczenia. Owoce głogu stanowiły cenny składnik pożywienia ludzi biednych, np. dodawano go do wypieku chleba.

 

Mity i legendy

Z głogiem związane są różnego rodzaju legendy i mity. W dawnych wiekach uchodziło za drzewo demonów i czarownic, które żywiły się jego liśćmi. W ludowych podaniach niemieckich jest drzewem przynoszącym nieszczęście. W wierzeniach polskiego ludu głogi, które rosły na miedzach miały chronić zboża przed szkodnikami. W Wielką Sobotę na wsiach tradycyjnie palono w ogniskach cierniste gałęzie głogu, aby ten magiczny zabieg uchronił pola uprawne.